سازمان غذا و داروی آمریکا اعلام کرد داروی Pretomanid را که یک درمان عمده موفقیتآمیز برای اغلب توبرکلوزهای مقاوم به دارو است، در ترکیب با bedaquiline و linezolid تائید کرده است.
ترکیب Pretomanid می‌تواند توبرکلوزهای بسیار مقاوم به دارو (XDR-TB)، نوعی از توبرکلوز مقاوم به چند دارو (MD-TB) ریوی را که به دو تا از قوی‌ترین داروهای TB، ایزونیازید و ریفامپین، همچنین هر نوعی از فلوروکینولون و حداقل یکی از سه داروی خط دوم تزریقی (آمیکاسین، کانامایسین یا کاپرئومایسین) مقاومت نشان می‌دهد، درمان کند.
سازمان غذا و دارو در بیانیه خود اعلام کرد ایمنی و اثربخشی ترکیب Pretomanid که به صورت خوراکی مصرف می‌شود، در یک مطالعه با حضور 109 بیمار مبتلا به MD-TB با مقاومت دارویی گسترده، عدم تحمل درمان یا عدم پاسخ به درمان، بررسی شده است. از 107 بیماری که تا 6 ماه پس از پایان درمان پیگیری شدند، 89 درصد آنها درمان موفقیتآمیز، بسیار موفقیت‌آمیزتر از درمان‌های موجود، داشتند.
به عقیده محققان، این یک دستاورد و پیشرفت بسیار مهیج است که می‌تواند تغییردهنده بازی برای این بیماران بسیار مقاوم باشد. در حال حاضر، درمان‌های بسیار اندکی برای بیماران مبتلا به XDR-TB وجود دارد و نرخ علاج نیز بسیار پائین است، دوره درمان اغلب 2 سال طول می‌کشد و نرخ مورتالیتی نیز به 80 درصد می‌رسد و درمان‌ها نیز سمیت زیادی دارند.
از سوی دیگر، درمان‌های قبلی حداقل حاوی 5 دارو می‌شدند که بعضی داخل عضلانی و برخی داخل وریدی هستند و هیچ رژیم درمانی تعریف‌شده‌ای نیز وجود ندارد و دارای عوارض جانبی، از جمله کر شدن، نارسایی کلیوی و سایکوز هستند. اما رژیم دارویی pretomanid، همگی خوراکی هستند، به خوبی تحمل می‌شوند و دوره درمان 6 ماهه دارند و نرخ علاج بیماران نیز به 89 درصد می‌رسد.
شایع‌ترین عوارض جانبی که با رژیم دارویی ترکیبی pretomanid دیده شده، شامل آسیب به اعصاب (محیطی، نوروپاتی)، آکنه، آنمی، تهوع، استفراغ، سردرد، افزایش آنزیم‌های کبدی، دیس‌پپسی، راش، افزایش آنریم‌های پانکراتیک، اختلال بینایی، هیپوگلیسمی و اسهال.
FDA متذکر می‌شود که این ترکیب دارویی نباید در بیماران با افزایش حساسیت شناخته شده به bedaquiline یا linezolid استفاده شود.