در یک فرد با فیبریلاسیون دهلیزی، داروهای رقیق کننده خون می توانند از تشکیل لخته خونی در قلب، انتقال آنها به مغز و ایجاد سکته جلوگیری کنند. آن ها همچنین می توانند از رشد لخته های خونی در رگ های پاها که می توانند به شش ها بروند جلوگیری کرده و مانع انسداد رگ های خونی ریوی شوند.
تفاوت های وارفارین و داروی رقیق کننده خون دهانی مستقیم (DOAC)
وارفارین با مهار ویتامین K که بدن شما برای تشکیل لخته به آن نیاز دارد، کار می‌کند. در نتیجه، تغییرات رژیم غذایی حاوی ویتامین K (که در سبزیجات برگ سبز، گل‌کلم، کلم و دیگر مواد غذایی یافت می شود) می تواند بر فعالیت وارفارین تاثیر بگذارد. علاوه بر این، طیف وسیعی از داروها و مکمل ها می توانند با وارفارین تداخل داشته باشند و تاثیرات آن را تغییر دهند.
بیماران مصرف کننده وارفارین باید محاسبات دوره ای نسبت نرمال شده بین المللی (INR) (معیاری از میزان سرعت لخته شدن خون) را انجام دهند. اگر INR خیلی سریع باشد، شما با خطر بیشتر تشکیل لخته های خونی مواجه خواهید شد و اگر خیلی کند است، خطر خونریزی شما افزایش می یابد. برخی از بیماران مصرف کننده وارفارین نیاز به تنظیم دوز مکرر دارند تا INR خود را در یک محدوده درمانی سالم نگاه دارند.
DOAC ها (اپیکسابان (apixaban)، دابیگاترن (dabigatran)، ادوکسابان (edoxaban) و ریواروکسابان (rivaroxaba) تعاملات دارویی اندکی دارند، نیاز به محدودیت های غذایی ندارند و در مقایسه با وارفارین، خطر خونریزی کمتری دارند.
علاوه بر این، در مقایسه با وارفارین، متوقف‌کردن مصرف DOAC قبل از جراحی و یا دیگر روش های درمان پزشکی و از سر گرفتن آن بعد از جراحی، آسان تر است.
پزشکان DOAC ها را در مقایسه با وارفارین ها بیشتر تجویز می کنند. بیماران نیز DOAC ها را بیشتر از وارفارین ها دوست دارند.
معایب DOAC ها
علی‌رغم این مزایا، DOAC ها جنبه های منفی کمی هم دارند؛ یکی از آن ها قیمت بالای آن ها است. با این حال، هزینه سفر به کلینیک ضد انعقاد خون و هر مبلغی که ممکن است برای نظارت INR همراه با مصرف وارفارین متحمل شوید ممکن است قیمت پایین تر این دارو را خنثی کند.
عواملی که باید حین مصرف داروهای رقیق کننده خون در نظر بگیرید
وارفارین تا چندین روز محافظت خود را ارائه می دهد، در حالی که DOAC ها دارای عمر کم تری هستند. در نتیجه، اگر دوزی از داروهای جدید خود را فراموش کنید، به خصوص آن هایی که روزی یک بار مصرف می شوند، در اصل خودتان را بدون محافظت رها کرده اید.
دکتر بارثولومیو می‌گوید: من به همه بیمارانم می گویم که اگر یک دوز از DOAC ها را از دست بدهید، به راحتی ممکن است به دردسر بیفتید. اما اگر یک روز وارفارین را مصرف نکنید، احتمالا مشکلی نخواهید داشت، اما اگر یک دوز از DOAC ها را مصرف نکنید، خیلی سریع از سیستم ایمنی شما خارج می شوند.
به طور کلی، درباره نیاز خود به ضد انعقاد خون ها و انتخاب ضد انعقاد خون خود با توجه به هزینه، راحتی مصرف، ایمنی و دیگر مزایا و معایب با پزشک تان، صحبت کنید.
دکتر وازنی اضافه می کند: اگر در مورد بیمه مساله ای نیست، من بیماران را تشویق می‌کنم که از DOAC ها مصرف کنند، اما اگر بیمه مناسبی نداشته باشند و یک کلینیک بسیار خوب پیدا کنند، وارفارین داروی خوبی است، اما در این صورت بیماران باید کمی هشیارتر باشند. بسیاری از بیماران سال ها است که از وارفارین مصرف می کنند و هیچ مشکلی هم ندارند.
کارهایی که باید قبل و بعد از تصمیم گیری انجام دهید:
دکتر بارثولومیو و وازنی چک لیست زیر را توصیه می کنند:
قبل از شروع درمان با هر داروی رقیق کننده خون ، به پزشک خود درباره تمام مکمل ها و داروهایی که مصرف می کنید و از لخته شدن خون جلوگیری می کنند، مانند آسپرین و داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی بگویید.
با تامین کننده بیمه خود صحبت کنید تا ببینید کدام یک از ضد انعقاد کننده های دهانی مستقیم (DOAC) را پوشش می دهد. با دکتر خود و داروساز درباره تخفیف های در دسترس و برنامه های دستیار دارویی صحبت کنید.
در حالی که در درمان به وسیله ضد انعقاد کننده ها به سر می برید، از ورزش‌های برخوردی یا فعالیت های دیگر که خطر خونریزی بالقوه را افزایش می دهند اجتناب کنید.
یک کارت در کیف پول خود حمل کنید و یا یک دست بند را بپوشید و مشخص کنید که کدام داروی ضد انعقاد خون را مصرف می کنید.