ال آرژنین یک آمینو اسید نیمه ضروری و ماده اولیه گاز نیتریک اکسید است. آرژنین جزء آن دسته از آمینو اسید‌هایی است که بدن نمی‌تواند خودش به طور طبیعی آن را بسازد. این آمینو اسید که خیلی سریع در بدن تبدیل به اکسید نیتریک می‌شود، نقش‌های مهمی در بدن بر عهده دارد که در ادامه به آن‌ها اشاره می‌شود.
این آمینواسید یک آمینواسید ضروری مشروط است. بدین معنا که تحت شرایط خاصی در بدن احتیاج زیادی به آن احساس می‌شود. از این میان می‌توان به دوره رشد سریع بدن، بارداری و دوران پس از آسیب‌دیدگی اشاره کرد. اخیراً نوعی از مکمل آرژنین به عنوان ارتقاءدهنده اکسید نیتریک بسیار مورد توجه قرار گرفته است که به عنوان یک متسع کننده (گشادکننده) رگ‌های خونی عمل می‌کند. گشادتر شدن رگ‌ها به تسهیل پمپ عضلانی خون بیشتر و در عین حال به انتقال اکسیژن و موادغذائی بیشتر به داخل عضلات در حین تمرین کمک شایانی می‌کند.
ال آرژنین و افزایش قد
صادقانه بخواهیم بگوییم، این مکمل نقش مستقیمی در افزایش قد مخصوصا در دوران بزرگسالی ندارد. این واقعیت علیرغم این اصل پذیرفته شده علمی است که قد یک عامل وراثتی بوده و توسط کد‌های ژنتیکی کودک تعیین می‌شود و عوامل محیطی تنها در محدود کردن آن نقش داشته و نقشی در افزایش آن ندارند.
در اصل رشد قد وابستگی شدید به سن فرد دارد. یعنی اگر شخصی ۳۰ سال داشته باشد دیگر رشد صفحات استخوانی او متوقف شده و غیر ممکن است بتواند رشد قدی داشته باشد.
نکته مهم دیگری که افراد به آن توجه نمی‌کنند این است که رشد قد به تغذیه مناسب بستگی دارد. یعنی اگر یک نفر تغذیه مناسبی (تغذیه مناسب رشد قد) نداشته باشد و فکر کند با خوردن ال آرژنین می‌تواند قد خود را افزایش دهد به هدفش نخواهد رسید.
مهم‌تر از همه این نکات، شما باید این را بدانید که برای رشد مناسب قد و استخوان‌بندی مناسب باید از کودکی سرمایه‌گذاری شود. با تغذیه مناسب از همان روز‌های اولیه زندگی یک نوزاد و ادامه آن تا نوجوانی و جوانی می‌توان انتظار رشد مناسب در تمام دوران زندگی را داشت؛ نه اینکه ناگهان با یک دارو بشود معجزه‌ای در بدن رقم زد و به یک باره قد را چند سانت افزایش داد.
فواید آرژنین در بدن
رابطه مجهول ال آرژنین و افزایش قد!
حتی اگر ال آرژنین و افزایش قد چندان مرتبط نباشد، باز هم آرژنین خواص مهمی دارد که عبارتند از:
به گفته‌ی دانشمندان فرانسوی آرژنین تجزیه و تحلیل چربی‌ها را افزایش داده و باعث می‌شود که چربی بیشتری جهت سوخت‌گیری برای سوخت و ساز بدن مورد استفاده قرار بگیرد.
ال آرژنین به دفع ماده زائدی به نام آمونیا در بدن کمک می‌کند. با مصرف این ماده ترکیباتی، چون کراتین، ال – گلوتامین و ال – پرولاین در بدن تولید می‌شود که این مواد به گلوکز و گلیکوژن مورد نیاز بدن تبدیل می‌شوند.
اگرچه در افراد بزرگسال، آرژنین یک آمینو اسید غیرضروری محسوب می‌شود، اما برای کودکان در مقایسه با بزرگسالان یک آمینو اسید ضروری برای تقویت و توسعه سیستم ایمنی در دوران بلوغ است.
افرادی که دچار آسیب‌دیدگی شده‌اند هم می‌توانند از فواید مکمل‌های حاوی آرژنین بهره‌مند شوند، چون کمبود آرژنین در بدن زمانی که بدن به ترمیم جراحت می‌پردازد کاملا احساس می‌شود.
وجود آرژنین باعث افزایش بازده تمرینات سخت بدنسازان می‌شود. چون این آمینو اسید می‌تواند با ارتقا سطح سیستم ایمنی بدن کمک کند که بدنسازان بتوانند سخت‌تر تمرین کرده و نگران تاثیرات محدودکننده این نوع تمرین و تمرین‌زدگی که پیامد احتمالی آن است بر سیستم ایمنی بدن‌شان نباشند.
البته ورزشکاران بیشتر به خاصیت تعدیل نمک در آرژنین علاقمند هستند. چون از دست ندادن آب زیر پوست که به دلیل احتباس آب و نمک در بدن اتفاق می‌افتد باعث ایجاد ظاهری نرم و پف آلود برای بدن می‌شود. به همین خاطر عضلات صاف و فاقد برآمدگی به نظر می‌رسند. حفظ نیتروژن بوسیله مصرف نیتروژن مسئله‌ای است که بین بدنسازان و دانشمندان مورد توافق است.
البته ورزشکاران بیشتر به خاصیت تعدیل نمک در آرژنین علاقمند هستند.
از آرژنین برای بهبود عملکرد جنسی هم می‌توان بهره گرفت. چونن خاصیت اتساع عروق آن باعث افزایش قطر و ضخامت عروق خونی می‌شود در نتیجه در هنگام کشش و انقباض خون بیشتری وارد عضلات می‌شود.
منابع غذایی طبیعی ال آرژنین
ال آرژنین به طور کل در پروتئین گیاهی و حیوانی وجود دارد. مواد سرشار از این پروتئین‌ها شامل لبنیات، گوشت قرمز، شکلات، کشمش، ماهی، آجیل و خشکبار می‌شوند. ال – آرژنین موجود در پروتئین گیاهی بیشتر از ال – آرژنین موجود در پروتئین حیوانی است. افراد می‌توانند به طور معمول روزانه ۵ گرم از این آمینو اسید را از طریق رژیم غذایی‌شان دریافت کنند.
منابع غذایی طبیعی آرژنین شامل پروتئین های گیاهی و حیوانی می‌شود.
عوارض مصرف زیاد آرژنین
با مصرف هیچ آمینو اسیدی امکان اور دوز (مصرف بیش از اندازه) پیش نمی‌آید. البته مصرف خیلی زیاد آرژنین می‌تواند منجر به اسهال، ضعف و سستی و حالت تهوع شود.
مشکل اینجاست که تاکنون دوز واضح و مشخصی که بهترین نتیجه را در بر داشته باشد برای این مکمل مشخص نشده است؛ بنابراین باید با استفاده از آزمون و خطا میزان مناسب را برای مصرف بدست آورد. به این طریق که مصرف کننده یک دوز خفیف برای مدت یک هفته در نظر بگیرد، اگر موثر نبود و اثر جانبی هم در پی نداشت مقدار مصرف را تا جایی افزایش دهد که مزایای آن به حداکثر و اثرات جانبی آن به حداقل برسد. با دوبار افزایش میزان مصرف می‌توان بهترین دوز را برای خود پیدا کرد (۳-۹ گرم). بنابراین مصرف‌کننده احتمالا باید یک بار عوارض مصرف زیاد این مکمل را تحمل کند!