محققان دانشگاه MIT در حال تحقیق و مطالعه بر روی چیپ‌هایی هستند که با استفاده از پیچیدگی‌ها، یک‌پارچه‌سازی و هم‌چنین به‌حداقل رساندن اندازه قادر به تشخیص زودهنگام بیماری‌ها و کشف سریع‌تر داروها هستند.
جدیدترین سیستم‌های مدیریت مایع عموما ساختارهای مبتنی بر پمپ هستند که از طریق لوله و شیرآلات به‌هم متصل‌اند. این سیستم‌ها به‌صورت دستی اسمبل می‌شوند و از طرف دیگر بسیار گران‌قیمت و غیرقابل اتکاء هستند. اما با توجه به پیشرفت‌هایی که در حوزه علم ژنوم صورت گرفته و هم‌چنین رشد صنایع دارویی، تمام توسعه‌ها به‌سمت فرآیندهای بیولوژیکی بسیار پیچیده‌ای است که با ظرفیت‌های کم حجم سروکار دارند.
سیستم‌های مکانیکی که با دست اسمبل می‌شوند قابل استفاده در مدیریت‌های موازی مقادیر بزرگ از مایعات با حجم کم نیستند. اما، صنعت الکترونیک نشان داده که می‌تواند با قرار دادن اطلاعات در یک مدیای خیلی کوچک و ریز سیستم‌های یک‌پارچه قدرتمندی بسازد.
گروهی از محققان دانشگاه MIT در حال مطالعه و بررسی در زمینه الکترونیک و مدارات مجتمع هستند تا بتوانند پیچیدگی، یک‌پارچه‌سازی و کوچک‌سازی را در نسل بعد بیولوژی به‌کار گیرند.
پروژه قطره‌های قابل برنامه‌ریزی در واقع یک میکروفلوئیدیک آزمایشگاهی روی چیپ بر اساس اصول Electrowinning در دی‌الکتریک یا الکترودها در دی‌الکتریک هستند. با استفاده از این سیستم و از طریق برنامه‌‌نویسی می‌توان کنترل دقیقی روی حرکت، نقطه ذوب و آشفتگی‌های موجود در نمونه‌های بیولوژیکی داشت.
هدف از این تحقیق توسعه یک چیپ میکروفلوئیدیک EWOD قدرتمند است که توانایی مدیریت مقادیر زیاد از نمونه‌ها را داشته باشد به‌طوری‌که هیچ‌گونه آلودگی متقابلی در کار نباشد. به‌همین دلیل، محققان این پروژه مجموعه بزرگی از شبکه‌های دو بعدی را روی بردهای مدار چاپی کم هزینه ساختند. تمام این شبکه‌ها روی هر الکترود قابل آدرس‌دهی هستند.
به‌گفته یکی از محققان: “هدف نهایی ما گسترش این فناوری به‌سمت موازی‌سازی دست‌کاری‌ها و تغییراتی است که در قطره‌های قابل برنامه‌ریزی صورت می‌گیرد. در نتیجه کشف دارو و شناسایی بیماری‌ها با سرعت بیشتری انجام می‌شود.”
منبع:
techviral.net