سکته مغزی وقتی اتفاق می افتد که یکی از رگ های مغز بسته می شود، بنابراین خون رسانی به درستی انجام نمی شود، اگر این لخته در قسمت سیستم گفتاری بدن باشد، فرد نمی تواند صحبت کند و در صورتیکه این لخته در دست یا پا باشد، شخص نمی تواند، دست یا پاهایش را حرکت دهد.
از سال 1996 میلادی (حدود 22 سال قبل) دارویی وارد بازار شده است که این دارو می تواند لخته مغزی را در خودش حل کند، البته اثربخشی این دارو زمانی بیشتر است که لخته کوچک باشد، همچنین فردی که دچار سکته مغزی شده است، باید در حداکثر تا 4ونیم ساعت پس از سکته مغزی به مراکز درمانی انتقال پیدا کند.
میزان موفقیت روش مداخله ای در درمان مبتلایان به سکته مغزی
از 2_3 سال پیش روشی نوین برای درمان لخته هایی که با استفاده از روش دارو درمانی حل نمی شوند به وجود آمده است، ما با استفاده از این روش (روش اینترونشنال) از طریق رگ های دست و پا وارد رگ های مغز می شویم و لخته را خارج می کنیم، با استفاده از روش مداخله ای ما می توانیم فردی که دچار سکته مغزی شده است را حتی تا 24 ساعت پس از سکته مغزی نجات دهیم.
اکنون روش مداخله ای (اینترنیشنال) به صورت محدود و انگشت شمار در ایران انجام می شود و تکنیک ها و متخصصانی که این روش را آموزش دیده باشند، داریم تنها باید هماهنگی های لازم برای استفاده گسترده از این روش در ایران صورت بگیرد، متاسفانه هزینه روش مداخله ای بسیار گران قیمت است و این روش هم اکنون پوشش بیمه ای ندارد.
از هر 3 بیماری که دچار سکته مغزی شده است، میزان موفقیت یک نفر بسیار زیاد است به صورتیکه این شخص می تواند کارهای خودش را به تنهایی انجام دهد و به زندگی عادی برگردد، ولی میزان موفقیت در روش داروی ترومبولیتی (داروی حل کننده لخته) از هر 15 بیمار، یک بیمار است، یعنی تنها یک بیمار از این 15 بیمار به زندگی عادی خود بر می گردند و می تواند کارهای شخصی خودش را انجام دهد.
همه افرادی که دچار سکته مغزی شده اند نیاز به استفاده از روش مداخله ای ندارند و تنها حدود 15تا 20 درصد از مبتلایان به سکته مغزی به روش مداخله ای نیاز دارند، همه مبتلایان به سکته مغزی کاندیدهای استفاده از داروی حل کننده لخته هستند ولی ما نمی توانیم از این دارو در همه افراد استفاده کنیم، برای مثال افرادی که داروی وارفارین مصرف می کنند یا فشار خون بالا دارند، نمی توانند از داروی حل کننده لخته بهره‌مند شوند.
دکتر شهرام اویس قرنی