پژوهشگران دانشگاه ياسوج در تحقيقات خود موفق به ساخت نانوجاذب‌هايي شده اند که تعيين ميزان باقيمانده نوعي داروي کنترل قندخون را در ادرار و يا خون آسان‌تر مي‌کنند.
ميزان و دوز مصرفي دارو، رابطه‌ي مستقيمي با بهبود بيماري و يا اثرات جانبي دارو دارد. يکي از اين داروها گليبن کلامي(GB)- داروي کاهش دهنده قند خون خوراکي- است که به طور گسترده‌اي براي درمان ديابت نوع 2 به‌کار گرفته مي‌شود.
به گفته‌ي پرفسور مهراورنگ قائدي- عضو هيأت علمي دانشگاه ياسوج- باقيمانده‌ي داروها در مايعات بيولوژيک بدن (مانند ادرار و خون) رابطه‌ي مستقيمي با ميزان دوز مورد نياز بدن و در نتيجه سلامت انسان دارد. اما از آنجايي که مايعات بيولوژيک بافت پيچيده‌اي دارند، اندازه‌گيري دارو به صورت مستقيم امکان‌پذير نبوده و نياز به يک مرحله‌ي آماده‌سازي مؤثر جهت پيش تغليظ و تميزسازي دارو دارد. يکي از روش‌هاي معرفي شده، استخراج فاز جامد با استفاده از جاذب‌هاي گزينش پذير است.
قائدي در خصوص کار انجام شده در اين تحقيق عنوان کرد: «در اين طرح نانوجاذبي بر پايه‌ي پليمرهاي قالب مولکولي تهيه شده است که مي‌تواند مرحله‌ي پيش تغليظ نمونه را با راندمان بالايي به اتمام برساند. با روش به‌کارگرفته شده معايب پليمرهاي قالب مولکولي متداول به طور چشمگيري بهبود يافت که منجر به نتايج تجزيه‌اي با ارزشي شده است.»
وي در ادامه افزود: «پليمرهاي قالب مولکولي گيرنده‌هاي اختصاصي سنتزي هستند که به صورت اختصاصي مولکول‌هاي هدف را به دام مي‌اندازند. يکي از معايب اين جاذب‌ها ظرفيت جذب پايين و انتقال جرم آهسته‌ي اين پليمرها و خارج نشدن کامل مولکول الگو از آن‌هاست. اما سنتز اين پليمرها در مقياس نانو، منجر به خارج شدن مولکول قالب به صورت تقريباً کامل از شبکه سه بعدي پليمر، انتقال جرم سريع و ظرفيت جذب بالاي پليمر شده است.»