تشخیص عوارض پوستی داروها امری مشکل و نیازمند به کسب شرح حال کامل، دانش و مهارت لازم است. درمان معمولاً شامل قطع داروی مسبب و اقدامات نگهدارنده می‌باشد.
بروز واکنش‌های دارویی، نتیجه‌ی اجتناب‌ناپذیر کاربرد داروها می‌باشد. میزان شیوع واکنش‌های پوستی به دارو در حدود2% تا 3% است و خوشبختانه فقط حدود 2% این موارد شدید بوده و درصد اندکی منجر به مرگ می‌شوند. در حدود 80% واکنش‌های پوستی دارو وابسته به دوز هستند. آنتی‌بیوتیک‌ها شایع‌ترین داروهای مسبب بروز این واکنش‌ها می‌باشند. این واکنش‌ها اغلب به صورت راش‌های ماکولوپاپولار تظاهر می‌یابند. این واکنش‌ها در زنان شایع‌تر از مردان است و با افزایش سن، میزان بروز آنها افزایش می‌یابد.
تشخیص عوارض پوستی داروها امری مشکل و نیازمند به کسب شرح حال کامل، دانش و مهارت لازم است. درمان معمولاً شامل قطع داروی مسبب و اقدامات نگهدارنده می‌باشد. بعضی از عوارض پوستی ممکن است به حدی شدید باشند که سبب مرگ شوند. بعنوان مثال 5 تا 15 درصد از بیماران مبتلا به سندرم استیونس-جانسون علیرغم انجام اقدامات درمانی فوت می‌کنند.
گروه‌های خاصی از بیماران در ریسک بالایی برای عوارض پوستی داروها هستند. این گروه ها عبارتند از بیماران با عفونت HIV، بیماران با اختلال سیستم ایمنی، کودکان و بیمارانی که تعداد داروهای مصرفی آنها زیاد است.
عمده‌ترین داروهایی که واکنش‌های پوستی ایجاد می‌کنند عبارتند از: داروهای ضدمیکروبی، داروهای ضدالتهاب غیر‌استروئیدی، سیتوکین‌ها، عوامل شیمی درمانی، ضد تشنج‌ها و داروهای اعصاب و روان.