استئوآرتریت زانو قابل درمان نیست، اما درمان هایی برای کمک به مدیریت نشانه های آن وجود دارند. گزینه های درمانی دارویی و غیر دارویی وجود دارند.
داروهای بی نیاز از تجویز پزشک، مانند استامینوفن، می توانند به کاهش درد کمک کنند. برخی بیماران مسکن های بهتری را با انتخاب یکی از داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی (NSAIDs) یا سلبرکس (سلکوکسیب) انتخاب می کنند. همچنین، داروهای ضد درد شبه مخدر برای بیمارانی که نیاز به مسکنی قوی دارند در دسترس هستند.
جدا از داروهای خوراکی، گزینه های درمانی دیگر برای استئوآرتریت زانو شامل تزریق درون مفصلی استروئیدها یا ویسکوساپلیمنت ها می شوند. تزریق استروئید برای تسکین فوری درد و التهاب مورد استفاده قرار می گیرد. ویسکوساپلیمنت ها موادی ژل مانند هستند که می توان درون زانوی تحت تاثیر قرار گرفته تزریق کرد تا کارایی آن افزایش یابد. ویسکوساپلیمنت ها ویژگی های مشابه با مایع سینوویال در یک مفصل سالم را ارائه می کنند.
از دیگر گزینه ها برای مدیریت استئوآرتریت زانو می توان به موارد زیر اشاره کرد:
ورزش/ فعالیت جسمانی/ فیزیوتراپی – حرکت و فعالیت برای بهبود و حفظ قدرت و دامنه حرکت زانو ضروری است.
حفظ وزن مناسب یا در صورت اضافه وزن کاهش کیلوهای اضافی – وزن اضافی استرس و فشار بیشتری را روی زانو وارد می کند، از این رو، توجه به وزن در مدیریت استئوآرتریت زانو مهم است.
استفاده از زانوبند – استفاده از زانوبند می تواند پشتیبانی، ثبات و تسکین درد را به همراه داشته باشد.
داغ یا سرد – استفاده از گرما یا سرما (به عنوان مثال بسته های ژل حرارتی یا سرمایی) می تواند به تسکین درد و التهاب کند.
کرم های موضعی (بی نیاز از تجویز پزشک) یکی از گزینه های کاهش درد هستند.
عمل جراحی جایگزینی مفصل زانو – آخرین گزینه بعد از شکست درمان های محافظه کارانه عمل جراحی زانو محسوب می شود.