اگر بیمار بهداشت دهان و دندان را رعایت کند، می‌توانیم وعده موفقیت برای تمام عمر را بیان کرد.
کوروش صادق پور، متخصص پروتز و ایمپلنت در برنامه «فراسو» شبکه رادیویی سلامت با بیان این مطلب افزود: ایمپلنت جایگزین پروتزهای پابت برای دندان‌های از دست رفته می‌شود. تمام افراد می‌توانند ایمپلنت انجام دهند و افراد دیابتی نیز اگر معدل قند خون آن‌ها در چند ماه گذشته کمتر از ۷ درصد باشد می‌توانند این پروتزها را بگذارند.
وی با بیان این‌که در گذشته موادی به نام پروتزهای پابت جایگزین دندان از دست رفته می‌شد، اظهار کرد: در این روش، ناحیه مجاور دندان را تراش می‌دادند و جای خالی را با روکش می‌پوشاندند، اما در حال حاضر با آمدن ایمپلنت به تعداد دندان از دست رفته، ایمپلنت قرار می‌دهیم و با روکش آن ناحیه را بازسازی می‌کنیم.
صادق پور با اشاره به این‌که مهم‌ترین عوارض بی‌دندانی چه پروتز ثابت داشته باشد چه پروتز متحرک، تحلیل استخوانی است، گفت: فکی که دندان نداشته باشد باعث تحلیل رفتن استخوان‌ها می‌شود؛ در سال اول ۴ میلی متر در فک پایین تحلیل استخوانی داریم.
وی ادامه داد: بنابراین با عملکرد ایمپلنت از تحلیل سالانه استخوان جلوگیری می‌کنیم. تا ۱۰ سال پیش برای جایگزینی دندان به مراجعه‌کنندگان راه‌های مختلفی از جمله پروتزهای سنتی پیشنهاد می‌شد، اما اکنون مردم آگاهی دارند و خودشان تمایل به استفاده از ایمپلنت دندانی دارند.
این متخصص پروتز و ایمپلنت در پاسخ به این‌که عمر مفید ایمپلنت چند سال است، گفت: اگر بیمار بهداشت دهان و دندان را رعایت کند، می‌توانیم وعده موفقیت برای تمام عمر را بیان کرد.
صادق پور درباره این‌که چه افرادی نمی‌توانند از ایمپلنت استفاده کنند نیز اظهار کرد: افراد مبتلا به دیابت باید هر روز قند خون خود را اندازه‌گیری کنند و اگر هموگلوبین بالای ۷ درصد باشد ریسک برای ایمپلنت محسوب می‌شوند. اگر معدل قند خون در چند ماه گذشته کمتر از ۷ درصد باشد، می‌تواند کاندید خوبی برای ایمپلنت باشد. علت این‌که افراد دیابتی برای انجام ایمپلنت ریسک پذیر هستند، این است که التیام استخوانی در آن‌ها فوق العاده با تاخیر انجام می‌شود.
وی افزود: افراد مبتلا به لوکمی (سرطان‌های مزمن خون) هم به علت التیام دیر و با تاخیر کاندید مناسبی نیستند. اگر کسی سابقه رادیوتراپی دارد تا ۲ سال کاندید ایمپلنت نیست. افرادی که بهداشت را به خوبی رعایت نمی‌کنند هم کاندید مناسبی نیستند. مگر این‌که از نظر رعایت بهداشت به مرحله با ثبات برسند و آن زمان می‌توان از ایمپلنت استفاده کرد.
این متخصص پروتز و ایمپلنت در ادامه به طول عمر ایمپلنت نیز اشاره کرد و گفت: یکی از عوارض بیماری‌های لثه، بی‌دندانی است. فرد استخوان از دست می‌دهد و نمی‌تواند دندان را نگه دارد و در نتیجه دندان را از دست می‌دهد و برای جایگزینی اولویت با ایمپلنت است. همان میکرو ارگانیسم‌هایی که عامل بیماری لثه هستند روی ایمپلنت هم اثر می‌گذارند که این افراد ریسک هستند؛ بنابراین توصیه بهداشتی بیشتری نسبت به بیماران معمولی دارند. اگر بیماران را سالیانه برای چک کردن و ویزیت دوره‌ای فراخوان کنیم، این افراد را هر سه یا ۶ ماه ویزیت می‌کنیم. در مورد طول عمر ایمپلنت باید بگوییم ما بنا را بر این می‌گذاریم که ایمپلنت برای تمام عمر عملکرد داشته باشد. در طول عمر استفاده ما یک بون لاس یا عقب نشینی استخوان اطراف ایمپلنت داریم که روی ظاهر دندان اثر می‌گذارد. با افزایش تعداد درمان‌های ایمپلنت، فیلر یا شکست ایمپلنت هم داریم. اگر قطعه‌ای بشکند یا درصد ناچیزی از فلز آن دچار شکستگی شود، مجبوریم آن را از دهان خارج کنیم.
صادق پور با بیان این‌که ایمپلنت ابتدا از کشورهای اروپایی شروع و بعد به آمریکای شمالی منتقل شد و در حال حاضر در کره و چین هم تولید می‌شود، اظهار کرد: توصیه می‌شود از ایمپلنتی استفاده شود که حداقل تاریخچه ۱۵ ساله در درمان داشته باشد. افراد می‌توانند با مراجعه به اینترنت و جست‌وجو در آن، تاریخچه ایمپلنت را به دست آورند.
این متخصص پروتز و ایمپلنت در پایان درباره این‌که چه مراقبت‌هایی را باید برای طول عمر بیشترایمپلنت انجام داد، اظهارداشت: مثل دندان طبیعی حداقل ۲ بار مسواک زدن و نخ کشیدن و حداقل یک بار در شبانه روز، به خصوص قسمت زیر روکش را باید با نخ تمیز کرد.