یک تزریق تکی داخل عضلانی در مقایسه با پلاسبو درد اوستئوآرتریت هیپ را به طور متوسط بهبود می‌بخشد.
بعضی گایدلاین‌ها پیشنهاد می‌کنند تزریق داخل مفصلی استروئید برای بیماران مبتلا به اوستئوآرتریت هیپ که به مسکن‌های خوراکی پاسخ نمی‌دهند، سودمند است، اما دوره تاثیر درمان مشخص نیست، تزریق‌های هیپ نیاز به فلوروسکوپی یا راهنمایی اولتراسوند دارند و آرتریت سپتیک، هرچند نادر است، می‌تواند یک عارضه بالقوه باشد.
تزریق‌های داخل عضلانب استروئیدها، اگر اثربخش باشند، یک رویکرد درمانی با عوارض کمتر است.
در یک کارآزمایی تصادفی‌سازی شده، محققان دانمارکی تزریق‌های داخل عضلانی گلوکوکورتیکوئید (تریامسینولون) یا دارونما را با حضور 106 بیمار مبتلا به اوستئوآرتریت هیپ، مقایسه کردند. در هفته‌های 2، 4، 6 و 12 پس از تزریق، آنها شدت درد هیپ را در زمان استراحت و در حال راه رفتن با استفاده از یک مقیاس 10 نمره‌ای اندازه‌گیری کردند. در مقایسه با گروه دارونما، گروه گلوکوکورتیکوئید به‌طور قابل توجهی با درد کمتر در زمان استراحت از هفته 2 تا 12 مواجه شد و در هفته‌های 4 تا 12 نیز در هنگان راه‌رفتن، کمتر دچار درد شد. تفاوت میانگین بین دو گروه از 9/0 تا 4/1 نمره در طول مطالعه متغیر بود.
بحث و تفسیر
در این مطالعه، یک دوز نسبتا کم از استروئیدهای داخل عضلانی کاهش متوسطی را در شدت درد به مدت 12 هفته در بیماران مبتلا به اوستئوآرتریت هیپ ایجاد کردند. هرچند این رویکرد مستقیما با تزریق‌های داخل مفصلی مقایسه نشد، بهبود درد احتمالا برای بعضی از بیماران معنی‌دار است و پیشنهاد می‌کند که تزریق‌های داخل عضلانی می‌تواند یک گزینه برای بیمارانی باشد که به درمان‌های متعارف پاسخ درمانی کافی نمی‌دهند.
CITATION:
Dorleijn DMJ et al. Intramuscular glucocorticoid injection versus placebo injection in hip osteoarthritis: A 12-week blinded randomised controlled trial. Ann Rheum Dis 2018 Jun; 77:875.