اولتراسوند داخل چشمی برای ارزیابی غیرتهاجمی فشار داخل جمجمه‌ای

نتایج یک متاآنالیز پیشنهاد می‌کند اولتراسوند داخل چشمی ممکن است حداقل گزینه بد برای اغلب بیماران باشد.

تشخیص افزایش فشار داخل جمجمه‌ای مشکل است، زیرا علایم آن مانند سردرد و استفراغ غیراختصاصی هستند و تست‌های تشخیصی موجود هم غیراختصاصی (فوندوسکوپی) یا بسیار تهاجمی (پونکسیون کمری، مانیتور فشار داخل جمجمه‌ای) هستند. اندازه‌گیری‌ اولتراسوند قطر غلاف عصب اپتیک به عنوان یک تست برای فشار داخل جمجمه‌ای افزایش یافته مطرح است، اما مطالعاتی که در این زمینه انجام شده‌اند، اغلب کوچک هستند و نتایج مختلفی ارایه داده‌اند. این نویسندگان یک مرور نظام‌مند و متاآنالیز انجام داده‌اند تا ویژگی‌های تست اولتراسوند برای فشار داخل جمجمه‌ای افزایش یافته تعیین شود.

هفت مطالعه شناسایی شدند که اولتراسوند را با اندازه‌گیری تهاجمی فشار داخل جمجمه‌ای همزمان (در عرض یک ساعت) (پونکسیون لومبار یا پایش فشار اینتراپارانشیمال یا اینتراونتریکولار) در حداقل 15 بزرگسال بستری در بیمارستان مقایسه کرده بودند (تعداد کل بیماران: 320). فشار داخل جمجمه‌ای افزایش یافته به صورت فشار بیشتر از 20 میلی‌متر جیوه یا 25 سانتی‌متر آب تعریف شد.

ویژگی‌های آزمون تجمیع شده حاکی از وجود نسبت شانس تشخیصی معادل 5/67، نسبت احتمال مثبت 4/5 و نسبت احتمال منفی 09/0 بود.

بحث و تفسیر

هرچند در این مطالعه کاملا مشخص نیست، نویسندگان پیشنهاد می‌کنند که مطالعات وارد شده از cut-offهای مختلف برای تعیین بزرگ‌شدگی عصب اپتیک استفاده کرده بودند و این یک محدودیت عمده برای متاآنالیز است. همانطور که گفته شد، پاپیل‌ادم یک علامت غیرقابل اعتماد از افزایش فشار داخل جمجمه‌ای بوده و برای بسیاری از بیماران ناخوشایند است. اولتراسوند اکولار برای اندازه‌گیری قطر غلاف عصب اپتیک، 3 میلی‌متر پشت گلوب، به کار می‌رود و زمانی که این اندازه بیش از 5 میلی‌متر باشد، تست‌های بیشتر درخواست می‌شود.

CITATION:

Robba C et al. Optic nerve sheath diameter measured sonographically as non-invasive estimator of intracranial pressure: A systematic review and meta-analysis. Intensive Care Med 2018 Aug; 44:1284.