هشدارها و تداخلات «آتزولیزوماب»

به گفته FDA، هیچگونه منع مصرف وجود ندارد.

برخلاف سایر داروهای ضد سرطان، آتزولیزوماب سبب ایجاد نوتروپنی به عنوان یک عارضه جانبی نشد. اغلب عوارض جانبی گزارش شده شامل خستگی بود (۳۰٪ از بیماران این اثر منفی را تجربه کرده بودند). اکثر عوارض جانبی خفیف تا متوسط ​​بوده و نیازی به قطع مصرف دارو نیست.

سمیت کلیوی مشاهده نشد.

افزایش شدید سطح آنزیم های کبدی مشاهده شد. طبق گفتهFDA، التهاب کبدی، از طریق سیستم ایمنی، می تواند در حالی که شما در درمان آتزولیزوماب هستید رخ دهد. در مطالعه ای که بر روی ۵۲۳ بیمار انجام شد، یک بیمار التهاب کبدی جان خود را از دست داد، بنابراین نظارت بر عملکرد کبدی در طول درمان توصیه می شود.

سایر اثرات نامطلوب گزارش شده در آزمایش ۲ مرحله ای عبارتند از:

   – تهوع (۱۴٪)

   – کاهش اشتها (۱۲٪)

   – خارش (۱۰٪)

   – افزایش دمای بدن (۹٪)

   – اسهال (۸٪)

   – عفونت ادراری (۷.۱٪)

   – بثورات پوستی (۷٪)

   – درد مشترک (۷٪)

   – استفراغ (۶٪)

   – ضعف در تنفس (۳٪)

   – کم خونی (۳٪)

   – افزایش سطح آنزیم های کبدی (۳٪)

   – اختلالات تیروئید (۲.۵٪)

   – پنومونیت التهابی (۲٪) با مشکل تنفس و سرفه خشک مشخص می شود. پنومونیت شدیدترین عارضه جانبی گزارش شده در این مطالعه بود.

   – فشار خون پایین (۲٪)

   – فشار خون بالا (۱٪)

   – التهاب کولون (۱٪)

   – نارسایی قلبی (۰.۴٪)

   – التهاب غده هیپوفیز (۰.۲٪)

شناخته شده است که داروهای مورد استفاده برای درمان سرطان، دارای عوارض سمیت هستند، اما آتزولیزوماب تاکنون نشان دهنده سطح سمیت نیست.

 

مصرف در دوران بارداری و شیردهی

از آنجا که آتزولیزوماب داروی جدیدی است، در حال حاضر مطالعاتی در مورد استفاده از آن در دوران بارداری یا تغذیه با شیر مادر انجام نشده است. با توجه به مکانیسم عمل آن (مهار مسیر PD-1 / PD-L1)  انتظار می رود که این دارو موجب مسائل مربوط به بیماری های ایمنی در جنین  شود که به مرگ جنین ختم می شود. این باید در دوران بارداری مورد استفاده قرار گیرد اگر مزایای استفاده برای مادران بیشتر از خطرات آن برای جنین باشد.

از شیردهی به نوزاد در حالی که شما با آتزولیزوماب درمان می شوید، اجتناب کنید.

 

مصرف

توصیه می شود دوز ۱۲۰۰ میلی گرم به عنوان یک تزریق داخل وریدی به صورت آهسته (بیش از یک ساعت) هر ۲۱ روز انجام شود.

 

تداخلات با داروها

در حال حاضر مطالعه ای در مورد تداخلات داخلی و خارجی در بدن وجود ندارد.