در کتاب ۲۰ تغییر بزرگ جهان در سال ۲۰۵۰ آمده است: تاریخ دارو یکی از پردست‌اندازترین پیشرفت‌ها را داشته است.
کشف واکسن آبله در قرن هجدهم میلادی باعث ریشه‌کنی این بیماری دو قرن بعد از آن شد.
تغییرات نظام بهداشت در قرن نوزدهم به از بین رفتن بسیاری از تهدیدات کمک کرد. تا سال ۲۰۵۰ شاهد تغییرات بیشتری خواهیم بود.
یک وسیله کوچک می‌تواند چندین بیماری را در بدن یک شخص مورد بررسی قرار بدهد. وسایلی اختراع می‌شوند که علایم بیماری را مشخص می‌کنند.
درمان بیماری‌های مزمن سرعت بیشتری می‌گیرد. جراحی‌های سنگین به ندرت صورت می‌گیرد و ابزارهای کوچک به کمک جراحان می‌آیند تا تومورها را به‌راحتی از بدن بیماران بیرون بکشند یا یک ارگان را درمان کنند.
یک بیمار دیابتی می‌تواند ابزاری در بدن خود داشته باشد که به صورت هوشمند هرگاه لازم بود، انسولین را به صورت خودکار به بدن تزریق کند. همه این‌ها پارادایم‌های جدیدی را در نظام پزشکی و بهداشتی ایجاد می‌کنند.
دومین دسته از پیشرفت‌ها که می‌تواند تاثیری بیشتر از پیشرفت‌های دارویی داشته باشد، مربوط به تشخیص علت وقوع یک بیماری است.
تشخیص ریشه‌های یک بیماری بسیار دشوار و گاهی همچون یک راز است. اما علم ژنتیک آن را تغییر خواهد داد. امیدهای بسیاری به بحث ژنتیک است و می‌توان انتظار اتفاقات امیدوارکننده از این بخش داشت.