بررسی بالینی فسفومایسین در عفونت ادراری:
مکانیسم:
فسفومایسین از مشتقات فسفریک اسید که با مهار انزیم پیرویل ترانسفراز باعث مهار سنتز دیواره سلولی میشود ( انتی بیوتیک باکتریوسید)
این دارو به صورت بسته های حاوی یک ساشه 3 گرمی موجود می باشد. نحوه مصرف آن، پراکنده کردن گرانولها در 90 الی 120 سی سی آب سرد می باشد و نباید به صورت خشک و یا در پراکنده کردن در آب گرم مصرف شود.
موارد مصرف:
✔️ عفونت ادراری غیرپیچیده ( سیستیت حاد ) در خانمها: تک دوز 3 گرم
✔️ عفونت ادراری پیچیده ( off-label ): 3گرم هر 2-3 روز تا 3 دوز
✔️ عفونت پروستاتیت ( off-label ): 3 گرم هر 3 روز تا 21 روز (7 دوز)
– این دارو برای درمان پیلونفریت اولیه یا آبسه پری نفریک اندیکاسیون ندارد و اگر باکتریوری بعد از درمان با فسفومایسین دوباره رخ دهد و یا مقاوم به آن باشد، باید استفاده از سایر داروهای دیگر را مدنظر داشت.
بررسی بالینی فسفومایسین:
✔️ سیستیت غیرپیچیده حاد خانمها:
گزینه های انتخابی ما داروهای نیتروفورانتوئین (تا 5 روز)، کوتریموکسازول (تا سه روز) و فسفومایسین (تک دوز) هستند.
اثربخشی بالینی فسفومایسین در یک کارازمایی تصادفی شده تا میزان 91% گزارش شد. از تجویز این دارو باید در مواردی که پیلونفریت اولیه مشکوک بودیم، اجتناب شود.
در مطالعات دوسوکور تصادفی شده، نشان داده شد که تجویز تک دوز سه گرم فسفومایسین، به اندازه 7 روز درمان با نیتروفورانتویین (100میلیگرم دوبار در روز) موثر هست ولی از درمان با سیپروفلوکساسین ( 250میلیگرم دوبار در روز ) تا ده روز و یا تری متوپریم ( 160 میلیگرم دوبار در روز) تا ده روز، کمتر موثر است.
✔️ سیستیت پیچیده:
در بیمارانی که قادر به تحمل خوراکی هستند، ما توصیه به درمان تجربی با فلوروکینولونها از جمله سیپروفلوکساسین یا لووفلوکساسین به مدت 5 الی 10 روز می کنیم.
– نیتروفورانتوئین، کوتریموکسازول و فسفومایسین، انتخابهای ضعیف درمانی هستند زیرا شیوع مقاومت به این داروها بالا هست و استفاده از این داروها در سیستیت پیچیده وقتی قابل قبول هست که مشخص شود ارگانیسم به این داروها حساس هست.
در مواردی که بین سیستیت پیچیده و پیلونفریت اولیه تردید داشتیم، استفاده از کوتریموکسازول قابل قبول است ولی باید از تجویز فسفومایسین و نیتروفورانتوئین اجتناب شود.
✔️ پروستایت:
در درمان پروستاتیت، ما توصیه به داروهایی میکنیم که نفوذ خوبی به بافت پروستات دارند از جمله فلوروکینولونها و کوتریموکسازول.
فسفومایسین ممکن است یک انتخاب درمانی در پروستاتیت گرم منفی که به چند دارو مقاوم هست،استفاده شود.
(Multidrug-Gramnegative Prostatits).
در یک مطالعه بالینی که انجام شد به نظر میرسد فسفومایسین،غلظت داخل پروستات قابل قبولی داشته باشد و در برخی مطالعات در درمان پروستاتیت موفق آمیز عمل کرد.
– در مواردی که مقاومت انتروباکتریاسه به فلوروکینولونها یا کوتریموکسازول وجود داشته باشد و یا بیمار نتواند این داروها را تحمل کند، در صورت مثبت شدن تست حساسیت به داروهای داکسی سیکلین و فسفومایسین، ما توصیه به تجویز این داروها بعنوان داروهای الترناتیو می کنیم؛ بنظر میرسد این داروها نفوذ خوبی به بافت پروستات دارند و برخی شواهد بالینی از تجویز این داروها حمایت میکنند.
دریک مطالعه که شامل 26 مرد سالم ( بدون التهاب پروستات) که دچار بزرگی خوش خیم پروستات بودند و تحت عمل جراحی برش پروستات از طریق پیشابراه قرار گرفتند، فسفومایسین سه گرم تجویز شد. در نهایت مشخص شد که این دارو حتی تا 17 ساعت بعد از تجویز نیز غلظت درمانی قابل قبولی دارد. غلظت میانگین فسفومایسین در پروستات 6.5 میکروگرم بر گرم گزارش شد و اکثریت مردها (70%) غلظت میانگین پروستات فسفومایسین بالاتر از 4 میکروگرم بر گرم داشتند و فقط برای یک مرد این غلظت کمتر از یک گزارش شد؛ بااین حال داده های موجود در مورد استفاده روتین این دارو در درمان پروستاتیت هشدار میدهند زیرا هنوز مشخص نیست که سطوح فسفومایسین در بافت پروستات ودرنتیجه غلظت درمانی قابل قبول در صورت تجویز مالتیپل دوز فسفومایسین و یا وجود التهاب پروستات یا میکروآبسه پروستات، قابل قبول باشد یا نه؟!!
1. Sanford Guide Antimicrobial Therapy Updated 2015.
2. Uptodate 2017.
3. Antibiotics Essential, 12th Edition.
4. AHFS Drug Information.
دکتر مهدی شاهمیرانی