داروها و درمان هاي رواني اجتماعي، مهم ترين روش هاي درماني ADHD هستند. دارو درماني سال ها براي بهبود اين اختلال به کار رفته است و کارايي بالايي در کاهش علائم آن نشان داده است.
درمان هاي رواني اجتماعي، نيز ممکن است به کاهش نشانه هاي اصلي ADHD کمک کرده، مهارت هاي مقابله اي مراجع را ارتقاء بخشيده و به درمان اختلالات همبود کمک کنند. هر چند اين درمان ها باعث بهبود اختلالات اضطرابي و خلقي مي شوند ولي نشانه هاي ADHD را کاملا برطرف نمي کنند. در واقع درمان هاي رواني اجتماعي به طور غيرمستقيم به افراد مبتلا به ADHD کمک مي کنند.
معمولا از داروهاي محرک براي درمان ADHD استفاده مي شود گرچه داروهاي غير محرک مثل ضد افسردگي نيز گاهي در اين زمينه موثرند. هر چند فوايد و منطق استفاده از داروهاي مختلف ذکر مي شود اما داروهاي محرک از ساير داروها موثرترند و خط اول درمان محسوب مي شوند. وقتي که مراجع به اختلالات روان پزشکي ديگري نيز مبتلا باشد انتخاب داروي مناسب تحت تاثير قرار مي گيرد و احتمال دارد که بيش از يک دارو تجويز شود.
درمان هاي رواني اجتماعي، رويکردهاي مختلفي مثل روان درماني فردي، گروه درماني، خانواده درماني و زوج درماني را در ببر مي گيرند. گاهي از مداخلات اضافي مثل آماده سازي و همکاري سازماني نيز استفاده مي شود.
از آنجا که ADHD يک اختلال مغزي است معمولا روان درماني فردي بهتر از ساير درمان ها به حل و فصل مشکلات روزمره افراد مبتلا به ADHD مي پردازد گرچه انتظار نمي رود که يک دوره روان درماني فردي، نقص توجه بيمار را برطرف کند. درمان شناختي رفتاري به عنوان يک روان درماني فردي مي تواند با آموزش تکنيک هاي غيرمستقيم به بهبود مشکلات توجه اين افراد کمک کند.
زوج درماني و خانواده درماني مي توانند در کاهش فشارهاي ناشي از علائم ADHD بر ارتباطات مراجع موثر باشند. هر چند آماده سازي، نوعي درمان محسوب نمي شود اما با ايجاد تغييراتي در زندگي فرد به تعديل نشانه هاي اين اختلال کمک مي کند.
درمانگر شما پس از ارزيابي، بهترين طرح درماني را براي بهبود بيماري تان ا نتخاب مي کند.
احتمال دارد در صورت عدم وجود اختلالات همبود، تنها از دارو درماني استفاده شود. اگر به جز علائم ADHD، مشکلات ديگري مثل کمبود اعتماد به نفس، مشکل در ارتباطات يا ساير اختلالات روان پزشکي وجود داشته باشند بهتر است از يک رويکرد درماني تخصصي استفاده شود.