ابداع روشی برای بهره‌گیری از ضدسرطان‌های گیاهی

عضو هیئت علمی دانشگاه ارومیه گفت: محققین این دانشگاه توانست با استفاده از نانوذرات میزان تولید ترکیبات ضدسرطان با منشأ گیاهی را تا ۱۳ برابر افزایش
 ترکیبات ضدسرطانی گیاهی امروزه به دلیل عوارض جانبی(side effects) کمتری که  در مقایسه با ترکیبات دارویی شیمیایی دارند ، توجه بسیاری از محققان و صنعتگران حوزه دارو و محصولات آرایشی بهداشتی را به خود جلب کرده‌اند، با این وجود تولید اندک این ترکیبات در گیاهان باعث بالا رفتن هزینه‌های بهره‌برداری صنعتی از این گیاهان می‌شود.

 
محققان دانشگاه ارومیه موفق شدند با بهره‌گیری از فناوری نانو در جهت رفع این مشکل گام بردارند.

بهمن حسینی، عضو هیئت علمی دانشگاه ارومیه، از تولید ترکیبات ضدسرطان با گیاه زرین گیاه خبر داد و اظهار کرد: دو ترکیب زانتومیکرول (Xanthomicrol) و سیرسیمارتین (Cirsimaritin) از مهم‌ترین ترکیبات ضدسرطان با منشأ گیاهی گیاهی هستند که با غلظت‌های بسیار اندک در ساختار گیاه زرین گیاه یافت می‌شوند. این طرح توانست با استفاده از نانوذرات میزان تولید این ترکیبات را تا ۱۳ برابر افزایش دهد.

او ادامه داد: متابولیت‌های باارزش دارویی به میزان بسیار کمی در گیاهان یافت می‌شود پس برای استفاده از آن‌ باید حجم وسیعی از این گیاهان را کاشت و یا از منابع طبیعی برداشت کرد. این اقدام باعث تخریب زیستگاه‌های طبیعی یا انقراض گیاه می‌شود اما با استفاده از روش‌های زیست فناورانه نه ‌تنها نیازی به کاشت گسترده یا برداشت از زیستگاه طبیعی گیاه نخواهد بود بلکه می‌توان در آزمایشگاه به میزان چندین برابر یک مزرعه ترکیبات گیاهی تولید کرد.

حسینی تصریح کرد: امروزه در دنیا توجهات ویژه‌ای به روش‌های کشت سلول‌ها یا اندام‌های گیاهی در آزمایشگاه جهت تولید ترکیبات دارویی معطوف شده است؛ این اقدامات می‌تواند به القا و تولید ریشه‌های مویین، به‌عنوان یکی از مؤثرترین روش‌ها اشاره کرد.

وی افزود: در کنار تولید ریشه مویین، استفاده از محرک‌ها جهت تحریک بافت گیاهی برای تولید ترکیبات با ارزش در حال گسترش است؛ طرح حاضر ما از نانوذرات سیلیکا به‌عنوان عامل محرک برای تهییج ریشه مویین گیاه زرین گیاه استفاده کرده‌ایم.

او تاکید کرد: در این طرح تأثیر زمان و غلظت‌های مختلف نانوذرات سیلیکا بر میزان تولید دو ترکیب دارویی در ریشه مویین گیاه زرین مورد بررسی قرار گرفته‌اند که نتایج آن  حاکی از افزایش بیش از ۸ برابری میزان تولید رزمارینیک اسید در حضور ۱۰۰ میلی‌گرم بر لیتر از نانوذرات سیلیکا به مدت‌زمان ۴۸ ساعت بوده است.